Tokyo

Tijdens het weekend van Chinees Nieuwjaar gaan we met Joost en Lisette een lang weekend naar Tokyo. Inderdaad, zonder de kinderen, die logeren bij Edith en Neal.



Het weekend staat in het teken van sight-seeing, shoppen en eten, heel veel eten. Hieronder wat foto's:





Bezoek aan de ... shrine (naam is me even ontschoten. Jeroen: je weet ongetwijfeld de naam??), daarna met de boot terug naar het centrum. De rederij had duidelijk niet geanticipeerd op lange toeristen. Het moet gezegd, een aantal van de 20 bruggen die we passeerden was aan de lage kant.




Links: Eind van de middag een bezoek aan Ginza, een van de chique winkelstraten van Tokyo. In de Zara aldaar wordt groot ingekocht, waaronder een zeer kek-jackie en een hippe broek met zakken erop - wat overigens nog niet op deze foto te zien is.


Rechts: Shashimi bar op de eerste avond. De man op de foto is de uitbater, die ook nog een blauwe maandag in het Okura in Amsterdam heeft gewerkt - hij was verder niet bekend met de Amsterdamse penose. We laten de menu keuze aan de man achter de bar over, met als gevolg dat we een enorme hoeveelheid rauwe vis voor de kiezen krijgen, waaronder een nogal taaie abalone - een schelpdier en befaamde delicatesse in Azie, die bij Joost onder een hoopje rijst wordt weggemoffeld.




Een bezoek aan Omoto-sando en Harajuku, bekend van de nogal vreemd uitgedoste Japanse tieners. De trend is momenteel 'Lolita-Gothic'. Op de foto hierboven draag ik nu overigens wel het kekke-jackie en hippe broek (zara), maar vergeleken met de outfit van de dames links viel ik echter nog steeds behoorlijk uit de toon.
In een van de leuke boutiques worden Dirk van der Broek tassen verkocht, voor de schappelijke prijs van 30 Euro. Ook liggen er AH-huismerk vuilniszakken uit 1973 en brillo doekjes.





De tweede avond eten we in Inakaya, een Japans grill restaurant. Bij binnenkomst worden we al zeer uitbundig en vooral luidruchtig begroet door de obers, mannen achter de grill en uit de spoelkeuken, eigenlijk door het hele personeel. Je eten wordt voor je neus gekookt op een kleine grill en je kan aanwijzen wat je wilt eten. Alles wat je besteld wordt hardop door de chef herhaald, waarna de obers en weer de spoelkeuken het ook nog naschreeuwen. We zijn niet helemaal bekend met het procede en bestellen in 1 keer twee red snappers, twee mega-garnalen, wat stokjes met vlees, een schaal shashimi en zo'n beetje alle groenten die er uitgestald liggen. De chef herhaalt de gehele order, waarna alle obers en de spoelkeuken de gehele bestelling ook nog een keer de revue laten passeren. Het personeel en alle aanwezige klanten (zo'n 10 Japanners) vinden het allemaal nogal grappig. Later blijkt dat het gebruikelijk is dat je bestellingen iets meer verspreid over de avond en gewoon iets kiest op het moment dat je het wilt eten. Het wordt uiteindelijk wel het duurste diner dat we ooit samen hebben gegeten.




In een van de duurste steden ter wereld en toch groot ingekocht - Seoul is nog altijd duurder. Hier stapt Suus uit de taxi met een tas vol Japans aardewerk, die ze nog even vlak voor vertrek had gekocht.