Op de boot begonnen de foto-sessies al (linksboven de nieuwste Samsung-telefoon met camera)
Dit beest met gitaar is speciaal neergezet voor een fotosessie, geweldige kans natuurlijk voor een familieportret
donderdag 14 september 2006
Namisum
Vorig weekend zijn we met Paul & Dany en hun kinderen Anne en Noor naar Nami-sum geweest. Dit is een klein eilandje (Sum betekent eiland) in de rivier ongeveer 1.5 uur ten noord-oosten van Seoul. Was erg gezellig en aangezien we de enige buitenlanders waren temidden van heel veel koreanen hadden Casper, Anne, Noor en Marjolein weer veel bekijks. De telefoons kwamen overal tevoorschijn om foto's te maken en een vriendelijke koreaan had zelfs zijn statief al klaar staan en vroeg om een fotosessie. Helaas voor hem hadden Casper en Anne daar niet zo veel zin in. Uiteindelijk hebben we zelf ook maar heel veel foto' s genomen.
Op de boot begonnen de foto-sessies al (linksboven de nieuwste Samsung-telefoon met camera)
Dit beest met gitaar is speciaal neergezet voor een fotosessie, geweldige kans natuurlijk voor een familieportret
Op de boot begonnen de foto-sessies al (linksboven de nieuwste Samsung-telefoon met camera)
Dit beest met gitaar is speciaal neergezet voor een fotosessie, geweldige kans natuurlijk voor een familieportret
Ochtendhumeur
Casper mag 's ochtends graag bij Marjolein in bed klimmen. Gezellig, toch?
Marjolein denkt daar wel eens anders over:
Maar met een roze bril ziet het leven er weer een stuk rooskleuriger uit:
Marjolein denkt daar wel eens anders over:
Maar met een roze bril ziet het leven er weer een stuk rooskleuriger uit:
zaterdag 9 september 2006
Pumyang Building voetbal
In ons kantoorpand 'Pumyang Building' zijn een aantal bedrijven werkzaam. De eerste drie verdiepingen worden bewoond door het Seoul Clinic Lab (SCL). Opgericht door de medische tak van de familie Lee. Ze doen hier allerhande testen voor artsen en ziekenhuizen en het komt regelmatig voor dat je in de lift staat met wat reageerbuisjes met de onheilspellende tekst 'HIV positive'. Dat is dan tenminste nog een besmettelijke ziekte die je herkent.
Op de vierde zit Soletanche Pumyang of Solpy, een joint venture tussen het Franse constructiebedrijf Soletanche en Pumyang. Op vijf zit Pumyang of wat daarvan overgebleven is. Ze hebben ergens in het land een textielfabriek, die volledig doodgeconcurreerd wordt door Chinezen en verder hebben ze nog wat handelsactiviteiten met een Chineze partner. Op zes zit Vopak Korea, JV tussen Pumyang en Vopak.
Deze zaterdagochtend is een wedstrijd georganiseerd tussen SCL en de rest van het gebouw. De gemiddelde leeftijd van Pumyang - de boys van de vijfde - ligt rond de 70, dus geen bijdrage van deze verdieping. Binnen Vopak Korea is men met name gespecialiseerd in karaoke, dus Mr Lee, de General Manager General Affairs - geen grap -, en ik vormen de Vopak delegatie. Solpy levert de rest van de voetballers. Nou ja, voetballers. De meeste van mijn teamgenoten betreden het veld met een pet of zonneklep (het regende pijpestelen) en sommige hebben hun gewone kleren nog aan. Meer dan de helft is brildragend. 'Maar niet teveel ballen door de lucht geven', denk ik nog. Steun en toeverlaat deze middag zijn Mr Lee en Frederic, Fransman en president van Solpy. De rest kan er geen hout van en dan ben ik nog complimenteus. Ik ben centrale (en enige) middenvelder en het eerste kwartier zie ik alleen maar ballen over me heen vliegen. Ik heb er nog spierpijn in mijn nek van.
We spelen 3 keer 30 minuten. De schade in de eerste 30 minuten valt nog mee, 1-0 achter. In het tweede deel loopt de score al op naar 5-0. In de tweede rust wordt nu ook volop gerookt en bier gedronken. De sfeer is er niet minder om. De derde helft is dramatich, maar levert wel het hoogtepunt van de wedstrijd op. Bij 10-0 krijg ik de bal van Mr Lee en schiet hem van 20 meter (kan ook 30 geweest zijn) diagonaal in de kruising. Zelfs de tegenstander komt me feliciteren. Ze scoren nog twee keer en bepalen de eindstand op 12-1, maar ik kan door mijn goal in ieder geval nog met opgeheven hoofd in de lift stappen.
Links: De as: Frederic - Walter - Mr Lee. De lichaamstaal spreekt boekdelen
Rechts: Aiaiai. Let vooral ook op die prachtige grasmat op de achtergrond. Dan valt onze tuin eigenlijk nog wel mee. Rechts teamgenoot met pet en bril. Links teamgenoot met bril en overgewicht.
Op de vierde zit Soletanche Pumyang of Solpy, een joint venture tussen het Franse constructiebedrijf Soletanche en Pumyang. Op vijf zit Pumyang of wat daarvan overgebleven is. Ze hebben ergens in het land een textielfabriek, die volledig doodgeconcurreerd wordt door Chinezen en verder hebben ze nog wat handelsactiviteiten met een Chineze partner. Op zes zit Vopak Korea, JV tussen Pumyang en Vopak.
Deze zaterdagochtend is een wedstrijd georganiseerd tussen SCL en de rest van het gebouw. De gemiddelde leeftijd van Pumyang - de boys van de vijfde - ligt rond de 70, dus geen bijdrage van deze verdieping. Binnen Vopak Korea is men met name gespecialiseerd in karaoke, dus Mr Lee, de General Manager General Affairs - geen grap -, en ik vormen de Vopak delegatie. Solpy levert de rest van de voetballers. Nou ja, voetballers. De meeste van mijn teamgenoten betreden het veld met een pet of zonneklep (het regende pijpestelen) en sommige hebben hun gewone kleren nog aan. Meer dan de helft is brildragend. 'Maar niet teveel ballen door de lucht geven', denk ik nog. Steun en toeverlaat deze middag zijn Mr Lee en Frederic, Fransman en president van Solpy. De rest kan er geen hout van en dan ben ik nog complimenteus. Ik ben centrale (en enige) middenvelder en het eerste kwartier zie ik alleen maar ballen over me heen vliegen. Ik heb er nog spierpijn in mijn nek van.
We spelen 3 keer 30 minuten. De schade in de eerste 30 minuten valt nog mee, 1-0 achter. In het tweede deel loopt de score al op naar 5-0. In de tweede rust wordt nu ook volop gerookt en bier gedronken. De sfeer is er niet minder om. De derde helft is dramatich, maar levert wel het hoogtepunt van de wedstrijd op. Bij 10-0 krijg ik de bal van Mr Lee en schiet hem van 20 meter (kan ook 30 geweest zijn) diagonaal in de kruising. Zelfs de tegenstander komt me feliciteren. Ze scoren nog twee keer en bepalen de eindstand op 12-1, maar ik kan door mijn goal in ieder geval nog met opgeheven hoofd in de lift stappen.
Links: De as: Frederic - Walter - Mr Lee. De lichaamstaal spreekt boekdelen
Rechts: Aiaiai. Let vooral ook op die prachtige grasmat op de achtergrond. Dan valt onze tuin eigenlijk nog wel mee. Rechts teamgenoot met pet en bril. Links teamgenoot met bril en overgewicht.
maandag 4 september 2006
De kwestie Gando
De Nederlandse ambassadeur in Korea vertrekt en als bestuurslid van de Nederlandse zakenclub in Korea (DBCK) heb ik de taak op me genomen om een afscheidskado te kopen. het idee was om een oude kaart van Korea uit de 18de eeuw kado te doen. Medebestuurslid en ambassademedewerker Taco had via via een adresje van een mannetje dat kaarten verkocht. Hij had afgelopen weekend ook op City Hall gestaan met kaarten. Dit was onze man.
Na wat speurwerk vonden we de man, letterlijk drie hoogachter boven een verfwinkel. Het was meer kantoor dan winkel, maar er hingen een aantal kaarten aan de muur, dus we zaten goed. Taco merkte scherp op dat de kaart van Korea in het logo van de winkel wel een stuk groter was dan het Korea dat wij allemaal kennen. Dit was Zuid + Noord + nog een beetje. Dit was een zeer nationalistisch type.
Waar de man in eerste instantie wat geirriteerd op keek van zijn dampende bak Bulgogi, werd hij op onze vraag 'maps?' daadwerkelijk enthousiast. Hij toonde ons vijf ansichtkaarten met inderdaad afbeeldingen van oude kaarten. 'Anything bigger?' was onze volgende logische vraag. De gebruikelijke blanco blik was ons deel. We kregen een folder met veel zwart-wit foto's. Na wat handen en voetenwerk kregen we de grotere geplastificeerde versie van de kaarten te zien. Enthousiast wees ik op de aanduiding 'Sea of Korea' bij het stuk water tussen Japan en Korea. De Japanners noemen dit tot grote ergernis van de Koreanen de Japanse Zee. Altijd een goede manier om de Koreaan over de rooie te krijgen. In dit geval was ik dus ok.
Helaas was het allemaal niet precies wat we zochten, temeer omdat de man ook geen enkele poging deed om ons iets te verkopen, hetgeen uniek is voor een Koreaan. Hij stond bij ons vertrek nog wel steeds enthousiast onze business cards te bestuderen.
Op mijn werk toch eens de folder laten zien aan een collega. Wellicht kon de kaartenman toch nog iets voor ons betekenen. Het bleek dat de man geen kaartenwinkel had, maar een activist is voor het vergeten stuk Korea genaamd Gando. Gando is een omstreden stuk land ten noorden van Noord-Korea en wordt geclaimd door China en Korea. De antieke kaarten waren om aan te tonen dat in de 18de eeuw Gando als onderdeel van Korea werd beschouwd.
We zitten nu dus waarschijnlijk in het bestand van de man als voorvechters voor de reunificatie van Gando. Altijd goed om ergens voor te staan.
De kwestie Gando op wikipedia
De website van de 'kaartenman'
Na wat speurwerk vonden we de man, letterlijk drie hoogachter boven een verfwinkel. Het was meer kantoor dan winkel, maar er hingen een aantal kaarten aan de muur, dus we zaten goed. Taco merkte scherp op dat de kaart van Korea in het logo van de winkel wel een stuk groter was dan het Korea dat wij allemaal kennen. Dit was Zuid + Noord + nog een beetje. Dit was een zeer nationalistisch type.
Waar de man in eerste instantie wat geirriteerd op keek van zijn dampende bak Bulgogi, werd hij op onze vraag 'maps?' daadwerkelijk enthousiast. Hij toonde ons vijf ansichtkaarten met inderdaad afbeeldingen van oude kaarten. 'Anything bigger?' was onze volgende logische vraag. De gebruikelijke blanco blik was ons deel. We kregen een folder met veel zwart-wit foto's. Na wat handen en voetenwerk kregen we de grotere geplastificeerde versie van de kaarten te zien. Enthousiast wees ik op de aanduiding 'Sea of Korea' bij het stuk water tussen Japan en Korea. De Japanners noemen dit tot grote ergernis van de Koreanen de Japanse Zee. Altijd een goede manier om de Koreaan over de rooie te krijgen. In dit geval was ik dus ok.
Helaas was het allemaal niet precies wat we zochten, temeer omdat de man ook geen enkele poging deed om ons iets te verkopen, hetgeen uniek is voor een Koreaan. Hij stond bij ons vertrek nog wel steeds enthousiast onze business cards te bestuderen.
Op mijn werk toch eens de folder laten zien aan een collega. Wellicht kon de kaartenman toch nog iets voor ons betekenen. Het bleek dat de man geen kaartenwinkel had, maar een activist is voor het vergeten stuk Korea genaamd Gando. Gando is een omstreden stuk land ten noorden van Noord-Korea en wordt geclaimd door China en Korea. De antieke kaarten waren om aan te tonen dat in de 18de eeuw Gando als onderdeel van Korea werd beschouwd.
We zitten nu dus waarschijnlijk in het bestand van de man als voorvechters voor de reunificatie van Gando. Altijd goed om ergens voor te staan.
De kwestie Gando op wikipedia
De website van de 'kaartenman'
De twee gezichten van de financiele hub
De Koreaanse overheid wil een hub voor Noord-Oost Azie worden op het gebied van finance, logistiek en R&D. Dit resulteert in dure campagnes en gelikte promotiefilms, maar de praktijk is vaak anders.
Een abstract uit Arirang News van 21 augustus:
Gov't Pushing 'Hub of Asia' Campaign via Measures
The government is on a campaign to turn the country into the financial hub of Northeast Asia. Now, Seoul has passed a number of measures geared to make things easier for foreign companies. The latest is a state office providing assistance to foreign financial firms.
Despite Korea's standing as Asia's third-largest economy, foreign companies have often put the country on the backburner due largely to language and cultural barriers in the market. To change that, the Financial Supervisory Service (FSS) has launched a government agency whose main job is to offer assistance to foreign financial firms.
De praktijk leert echter dat de FSS uitermate kritisch is op procedures bij buitenlandse banken, verzekeraars en asset management firma's, zo blijkt ook uit het volgende bericht dat een aantal dagen later (28 augustus) in de Korea Times verscheen (hele artikel):
Occidental Life Suspended for 6 Months
Transamerica Occidental Life Insurance's Seoul office has received a six-month ban on doing business here and been fined 5 million won, after it was found to have illegally sold insurance contracts, the Financial Supervisory Service (FSS) said yesterday. The office has no license to sell contracts and is supposed to engage purely in market research.
(...)
The FSS said it would increase monitoring on the ten foreign insurers operating local offices to ensure they do not engage in illegal activities.
Established in 1906, the U.S. insurer has $29.7 billion in total assets, and $2.1 billion equity capital. It was merged with AEGON in 1999, the fifth biggest insurance group in the global market.
Een aantal FSS ambtenaren heeft duidelijk die memo over de financial hub niet gekregen.
Een abstract uit Arirang News van 21 augustus:
Gov't Pushing 'Hub of Asia' Campaign via Measures
The government is on a campaign to turn the country into the financial hub of Northeast Asia. Now, Seoul has passed a number of measures geared to make things easier for foreign companies. The latest is a state office providing assistance to foreign financial firms.
Despite Korea's standing as Asia's third-largest economy, foreign companies have often put the country on the backburner due largely to language and cultural barriers in the market. To change that, the Financial Supervisory Service (FSS) has launched a government agency whose main job is to offer assistance to foreign financial firms.
De praktijk leert echter dat de FSS uitermate kritisch is op procedures bij buitenlandse banken, verzekeraars en asset management firma's, zo blijkt ook uit het volgende bericht dat een aantal dagen later (28 augustus) in de Korea Times verscheen (hele artikel):
Occidental Life Suspended for 6 Months
Transamerica Occidental Life Insurance's Seoul office has received a six-month ban on doing business here and been fined 5 million won, after it was found to have illegally sold insurance contracts, the Financial Supervisory Service (FSS) said yesterday. The office has no license to sell contracts and is supposed to engage purely in market research.
(...)
The FSS said it would increase monitoring on the ten foreign insurers operating local offices to ensure they do not engage in illegal activities.
Established in 1906, the U.S. insurer has $29.7 billion in total assets, and $2.1 billion equity capital. It was merged with AEGON in 1999, the fifth biggest insurance group in the global market.
Een aantal FSS ambtenaren heeft duidelijk die memo over de financial hub niet gekregen.
Abonneren op:
Posts (Atom)