Een van de hoogtepunten van de expat kalender in Dubai is de Dubai World Cup, de belangrijkste paardenrace van het jaar. Voor de meeste expats zijn de paardenraces bijzaak en gaat het met name om het vertier (lees: drinken) in International Village (zeg maar een chique Rugby sevens). Voor de paardenliefhebbers, en dat zijn er veel in de Emiraten, waren alle ogen gericht op de paarden van Godolphin, de renstal van Sheikh Mohammed, en zijn lievelingsjockey Frankie Detorri (een 1 meter 50 hoge Italiaanse Engelsman met een zonnebril die twee keer zo groot is als z'n hoofd).
Talk of the town, was de volgende dag echter niet het teleurstellende optreden van de Godolphin paarden of de eenvoudige overwinning van het amerikaanse paard Curlin, maar de complete chaos om binnen te komen. Wij hadden een chauffeur geregeld om de shuttlebus te vermijden, maar na anderhalf uur file werden we toch met chauffeur en al naar een enorm parkeerterrein gedirigeerd. Daar aangekomen schoven we aan in de rij voor een shuttlebus. Dit ging nog relatief vlotjes, maar helaas belandde de shuttle bus in de file op het World Cup terrein. De man die het verkeer zou regelen was waarschijnlijk even gaan pauzeren (2 uur pauze is 2 uur pauze!) en autos stonden letterlijk tegenover elkaar op een een-baans weg. Na een detour over het parkeerterrein kwamen we uiteindelijk toch bij de ingang van International Village. Geen reden tot juichen. In tegendeel, we troffen daar een rij mensen van minstens 500 meter. Nog een uur later waren we uiteindelijk binnen.
Talk of the town, was de volgende dag echter niet het teleurstellende optreden van de Godolphin paarden of de eenvoudige overwinning van het amerikaanse paard Curlin, maar de complete chaos om binnen te komen. Wij hadden een chauffeur geregeld om de shuttlebus te vermijden, maar na anderhalf uur file werden we toch met chauffeur en al naar een enorm parkeerterrein gedirigeerd. Daar aangekomen schoven we aan in de rij voor een shuttlebus. Dit ging nog relatief vlotjes, maar helaas belandde de shuttle bus in de file op het World Cup terrein. De man die het verkeer zou regelen was waarschijnlijk even gaan pauzeren (2 uur pauze is 2 uur pauze!) en autos stonden letterlijk tegenover elkaar op een een-baans weg. Na een detour over het parkeerterrein kwamen we uiteindelijk toch bij de ingang van International Village. Geen reden tot juichen. In tegendeel, we troffen daar een rij mensen van minstens 500 meter. Nog een uur later waren we uiteindelijk binnen.
De World Cup zelf was de moeite van het wachten zeker waard. Suzanne had zich voor de gelegenheid een fantastische hoed laten aanmeten. We hebben ons erg vermaakt met het kijken naar de fantastische outfits en Jeroen en Walter met het maken van pauw-geluiden als er een hoed voorbij kwam met naar onze mening teveel veren.
Het paard Curlin op weg naar de winst en 5 miljoen dollar.
