Voor de niet-liefhebbers, deze titel is vrij naar verslaggever Leen Pfrommer die dit in zijn microfoon schreeuwde toen Hilbert van den Duim tijdens het WK schaatsen in 1981 met nog een ronde te gaan reeds de armen in de lucht stak.
Een ander historisch moment in het Nederlandse schaatsen diende zich gisteren aan toen Casper voor het eerst de ijzers onderbond en zijn eerste rondjes maakte op de plaatselijke schaatsbaan. Evenals met het voetballen zien wij welhaast een ongelimiteerde potentieel. Dat wordt nog lastig kiezen straks. En dan hebben we het tennis nog niet eens geprobeerd...
Links: een van de sporadische momenten waarop Casper even steun zocht. Rechts: ook naast het ijs stabiel op de schaats. Oranje muts van papa geleend (hint naar de kernploeg)
1 opmerking:
JA ZIE ECHT TALENT, VOORAL DIE KNIEEN ZO NAAR BINNEN, DUIDELIK VAN SUUS, KAN ME ZO GOED HERINNEREN DAT WIJ ECHT HELE LANGE TOCHTEN AAN HET SCHAATSEN WAREN...MWWW.
ZIET ER WEL SCHATTIG UIT!!!
MIREILLE
Een reactie posten