De nieuwe tuin was in een woord fan-tas-tisch en groen, zeer groen. Alle overtollige struiken en rotsblokken werden verwijderd en daarvoor in de plaats kwam gras, mooi dik, groen gras. De kinderen vonden het natuurlijk prachtig en Casper maakte er op de eerste dag zo'n vijftig koprollen. Om het feest compleet te maken kochten we ook vijf bloempotten met planten.
De nieuwe tuin bracht natuurlijk ook het onvermijdelijke tuinieren met zich mee (ja, dat doen we dus zelf). Hoe moeilijk kan het zijn, zeiden we tegen elkaar. Twee keer sproeien per week, een keer maaien. Appeltje, eitje.
Gras! Mooi, dik groen gras. Kijk hoe marjolein d'r voetje erin wegzakt!
De planten waren na drie weken dood. Geen paniek, onze grasmat lag er nog prachtig bij. Ieder weekend maaide ik (Walter) het gras en lag op mijn knieen om de 'borders' - je leert snel nieuwe terminologie - bij te knippen.
En toen begon de regentijd (zie de post van 17 juli). De tuin stond twee weken comleet blank en maaien was er niet meer bij. Voor vertrek naar NL instrueerde ik Jocy (onze hulp). Twee keer per week sproeien (niet in de zon en niet als het regent!) en een keer per week maaien (niet als het gras nat is!). Ik legde uit hoe de maaier werkte. Ze knikte begrijpelijk en voegde eraan toe dat ze ook bij haar vorige werkgever de tuin deed. Had ik maar gevraagd hoe de tuin van haar vorige werkgever er nu bij lag.
En toen kwamen we terug van de vakantie. Omdat het hier in Korea nog tot en met oktober lekker weer is, zagen we alweer uit naar ons buitenleven. Heerlijk buiten een kopje koffie genietend toekijken hoe de kinderen buitelen in het gras. Helaas, de tuin ligt er nu zo bij.
Gras? Welk gras?
De koffie drinken we ook maar gewoon binnen.
1 opmerking:
zonde
Een reactie posten