Bloggen

JAWEL! we hebben een blog. Nu de hele familie in NL zit heb ik dus mooi mooi de tijd om even een weblog in elkaar te zetten. Wel, dat ging dus vrij makkelijk.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Het is momenteel vrij stil in het huis. Suzanne, Casper en Marjolein zitten in Nederland en ik bewaak het fort. Het hernieuwde leven van de vrijgezel was wel even wennen. Je hebt opeens wel heel veel vrije tijd. En wat doe je dan? Je vlucht in het bekende. Voetbal kijken of over voetbal praten met andere vrijgezelle mannen. En drinken met de collega's.
Zodra mijn Koreaanse vrienden lucht kregen dat ik alleen in Seoul was, werden de stap plannen al gemaakt. 'Walter, we have to introduce you to Korean nightlife'. Dat ik dat al eerder met ze gedaan had lijken ze iedere keer te vergeten. Vrijdagavond was weer aan mooie aanleiding. We moesten afscheid nemen van de secretaresse. Ms Um is de derde secretaresse die vertrekt in de anderhalf jaar dat ik hier nu zit. Ik geef haar geen ongelijk. Het merendeel van haar tijd zit ze chatten met vriendinnen die waarschijnlijk een soortgelijke loze baan hebben. We hebben nu maar besloten Ms Um niet te vervangen. Ms Cha, secretaresse van de General Affairs afdeling - kan het nog vager? Ja, er is zelfs een General Manager General Affairs - krijgt een duo baan. Ze is nu al zenuwachtig.

Vrijdag dus het afscheid van Ms Um. C Kim, sales manager en rasdrinker heeft een sashimi restaurant uitgezocht. Dit is geen trendy Japans restaurant met een lopende band op de bar en mooie trendy mensen, maar een donkere kelder met dito figuren ergens in de afgelegen steegjes van Gangnam. Goeie tent volgens C Kim aangezien hier de vis nog vers is, niks geen fishfarm spul, maar puur natuur. Hij knikt ter bevestiging naar het acqarium waarin een gehandicapte Octopus treurig rondzwemt.
Ik kom er snel achter hoe de Octopus zijn lichaamsdelen is kwijtgeraakt als er een bord met nog bewegende tentakels op tafel wordt gezet. Ms Cha is er even niet meer bij en valt aan. C Kim houdt met een voldaan 'Good!' een tentakel voor mijn neus. Ik probeer uit te leggen dat ik doorgaans niets eet dat nog beweegt maar verder verzet is zinloos. Voordeel van een nog werkend tentakel is dat het vrij weinig moeite kost om het met je eetstokjes op te pakken. de delicatesse kronkelt zich vanzelf om je stokje. Het viel me eigenlijk nog allezins mee - misschien toch al te lang in Korea. Een beetje vreemd is het wel als eten zich aan je tong vastzuigt, maar met een fikse bite is het wel gedaan met de actie. Het smaakt verder eigenlijk naar niets. Ms Cha denkt hier duidelijk anders over. Ze slurpt in ongenadig tempo de Octopus naar binnen. 'Het is geen wedstrijd' roep ik nog, maar de humor ontgaat de groep. Er wordt veel Soju gedronken en we krijgen nog een fles gratis drank van de uitbater als hij merkt dat ik uit het land van Hiddink kom. De naam van het land kan hij even niet opkomen (serieus). Hij biedt ons een vintage fles APEC raspberry rice wine aan, die hij nog over had van de APEC summit in 2005 (onder meer Bush bezocht Korea). De man weet wel wat hij weggeeft, maar het is 12% alcohol dus de Koreanen zijn allang blij. Om 11 uur weet het merendeel al niet meer wat we ook alweer vierden. C Kim neemt de jongere medewerkers, duidelijk tegen hun zin, mee voor de tweede ronde. Ik neem met een traditionele drie zoenen afscheid van Ms Um - wat een flesje raspberry rice wine allemaal niet kan doen - hetgeen leidt tot totale extase, niet alleen bij ms Um.
Thuisgekomen ga ik even een uurtje op de bank liggen totdat Argentinie-Duitsland begint. Als C Kim om 2.45 am belt zie nog net de herhaling van de laatste penalty.

Zaterdag kijk ik met Huw, Nederlandse Engelsman, en nog vijftig andere Engelsen England - Portugal in de Scrooge Pub. Voor een keer ben ik voor de Engelsen, helemaal als Rooney rood krijgt en Ronaldo weer eens om een kaart vraagt. Portugal verder na strafschoppen. Wederom ongerechtigheid. Nu maar hopen dat de Fransen, die ik bij thuiskomst nog zie winnen van Brazilie, die ontzettend irrante Portugezen, met Ronaldo voorop, naar huis stuurt.

Zondag uitslapen, even naar de driving range en research verricht naar de weblog, wat bestaat uit het lezen van Berghuis' blog. Weer erg vermakelijk. Het leven van een tijdelijke vrijgezel valt niet mee. Maar we hebben wel een webblog. De kop is eraf.