Fotos

Fotos van de afgelopen weken:


Links: Marjolein (Tweetie) op de schommel in Samseong Park. Rechts: Casper met zijn eerste liefde, Elizabeth


Wat mijn broer doet, doe ik ook!


ING Voetbaltoernooi op Paju (het trainingscentrum van de Koreaanse voetbalbond), met Koreaanse BBQ na afloop. Deelnemers: het Nederlands Elftal Korea, ING Korea en ING Japan. Resultaat: toernooi winst Nederlands Elftal (logisch), twee schitterende doelpunten van ondergetekende (compleet gemist door Suzanne) en een ING keeper met schedelbasis fractuur, gebroken oogkas, jukbeen en kaak (geen grap).

Halloween optocht

Vandaag was de Halloween optocht van Casper zijn school. Casper ging als ridder - 'the knight of can-a-lot', want Casper zijn lijfspreuk is dezer dagen 'ik kan alles!'. In een zee van piraten, paarden (uitverkoopje bij de plaatselijke expat supermarkt), Spidermans en andere superhelden, was Casper redelijk uniek met zijn ridder setje, compleet met zwaard, helm en schild.
Vanwege Halloween bleef hij ook in de middag op school, dus dat was een goede test voor januari als hij hele dagen naar school gaat. Aan het eind van de middag had hij zelfs ook nog voetbaltraining ('nee papa, geen voetbal, soccer! en niet met je handen'), dus het mannetje was lekker moe toen hij thuis kwam.


Links: Ridder Casper beschermt zijn klas en juf miss Sugandi (rechtsboven)
Rechts: Lunch op school met de helm nog op (je weet maar nooit wat mama in die lunchbox heeft gestopt). Zoals te zien op het raam zijn ze nu met het alphabet bezig. Volgens Casper begint zijn naam met: 'Clever Cat', 'Annie Apple' en 'Sammy Snake').

Helaas hebben we nog geen foto's van zijn eerste voetballessen - toch een mijlpaal in zijn ontwikkeling. Het is nogal een exclusief voetbal instituut en we willen natuurlijk niet dat hij te vroeg in de publiciteit komt en wordt weggekaapt door een grote club. Eerst nog maar even rijpen.

Barbie Dog

Koreanen zijn dol op honden. De mannen eten hond, want dat is uitstekend voor de libido, maar de hond geniet nu ook toenemende populariteit bij de vrouwen. Niet om te eten maar om te showen. Meer en meer jonge Koreaanse dames zien een hondje als een onmisbare accessoire als ze de straat opgaan. En dat moet er dan natuurlijk wel een beetje leuk uitzien. Dus ze geven de oren een kleurtje - bij voorkeur roze - en trekken het beest een leuk pakje aan. Bijpassende schoentjes mogen ook niet ontbreken.

Chusok

Chusok, ook bekend als het Koreaanse 'thanksgiving, is het belangrijkste feest in Korea. Het wordt gehouden op de 15de dag van de 8ste lunar maand en vindt traditioneel plaats tijdens de oogst. Tijdens Chusok bezoeken Koreanen familie en bezoeken de graven van hun voorvaderen om hen middels een ceremonie te danken voor al het goede. De kinderen dragen meestal de Koreaanse traditionele klederdracht: de Hanbok.

Rondom Chusok ligt Korea vrijwel stil. Zo ook hier in Seoul. Het is een verademing op in de stad rond te rijden. Buiten de stad is het echter een groot verkeersinfarct en Koreanen staan soms tot 6 uur in de file om familie te bezoeken.

Meisje in Insadong in Hanbok

Wij zijn op de avond van Chusok uitgenodigd bij collega Mr KH Kim en zijn vrouw. Enorm gastvrij en bijzonder, zeker als je beseft dat bij Mr Kim al de hele dag familie over de vloer is geweest. Mr Kim is echter trots om ons in zijn huis te ontvangen en ons de gebruiken en - belangrijker - het eten van Chusok te laten ervaren.

De viering van Chusok begint traditiegetrouw met rijstcakes "Songphyun", gemaakt van rijst, bonen, sesamzaad en kastanjes. Een grote hit bij Marjolein en Casper die in mum van tijd Mr Kim van zijn voorraad beroven. Daarna wordt de tafel volgezet met kleine schaaltjes met eten: vis (gestoomd en gebakken), verse groenten, kleine ommeletjes, pannenkoekjes en natuurlijk Kimchi. Mr Kim is met name trots op de familiesoep; een boullion van rundvlees en vis. We hebben natuurlijk vaker Koreaans gegeten, maar de gerechten van Mrs Kim zijn echt verser en smaakvoller. Volgens Mr Kim - mrs Kim bevindt zich hoofdzakelijk in de keuken en als ze aan tafel zit zegt ze niet veel - komt dat omdat alles vers van de markt komt.

De tafel vol met traditionele Koreaanse gerechten

Als we op het punt staan te vertrekken vraagt Mr Kim ons nog even te wachten omdat zijn dochter onderweg is. Hij maant haar verschillende malen aan de telefoon tot spoed en de schat komt uiteindelijk hijgend en bezweet binnen. Ze spreekt goed Engels en we spreken af dat ze een keer langskomt om ons uit te leggen hoe goed Koreaans te koken. Koreaanse gastvrijheid ten top!

Dagje naar het strand

We hebben Gerard afgezet op het vliegveld en rijden door naar een nabijgelegen strandje. Het weer is perfect; strak blauwe lucht en een aangename temperatuur. We kopen bij het strand nog een strandsetje met emmertje, schepje en taartvormpjes. Niets lijkt een heeeerlijk dagje aan het strand nog in de weg te staan.
Als we goed en wel geinstalleerd zijn en Marjolein haar eerste zandtaartje heeft gebakken komt er een Koreaan op een quad - zeg maar een crossmotor met 4 wielen - langs. De man heeft ze duidelijk niet allemaal op een rijtje en houdt er een roekeloze rijstijl op na. Korte tijd later volgen meer quads en de ene coureur is nog idoter dan de andere. Als snel blijkt dat een eindje verderop een ondernemende Koreaan een quad-verhuur standje heeft opgezet en binnen mum van tijd is ons idyllische strandje veranderd in het Eurocircuit van Valkenswaard. Alleen zitten er dit keer ongeleide projectielen op de cross motoren. Menig Koreaanse man – macho als hij is – kijkt met 60 km/uur langdurig bevestigend achterom naar zijn vrouw en kinderen, die bewonderend toekijken. Mannen met babies op de tank zijn niet ongewoon. Suzanne probeert nog amechtig het drukke verkeer te regelen – Marjolein en Casper zijn onverstoorbaar in de weer met een zandkasteel – maar meewarige en onbegrijpende blikken zijn haar deel. Eigenlijk wel een komisch gezicht, maar als de benzine dampen ons ook op de keel slaan besluiten we ons strand experiment maar voor gezien te houden. De Koreaan heeft duidelijk een andere perceptie van het begrip ‘even lekker uitwaaien’.

Motorcross Circuit Incheon

Gerard in Seoul

Gerard en ik vliegen maandagochtend terug naar Seoul. Om het grandprix weekend in stijl af te sluiten nemen we de magneettrein Maglev naar het vliegveld. Met 431 km/uur leggen we de 30 km af in 8 minuten. Beetje jammer is wel dat de Maglev terminal buiten de stad ligt, dus dat je alsnog een taxi nodig hebt, en dat er geen baggage karretjes zijn van het Maglev station naar de airport terminal, hetgeen betekent dat je 300 meter moet zeulen met je baggage. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat de trein vrij leeg is.

Bij het inchecken blijkt Gerard een businessclass ticket te hebben en ik Economy. Gerard stelt een downgrade naar Economy voor, maar de vriendelijke en hulpvaardige Asiana-dame stelt voor om mij te upgraden naar Business. He vervelend, nou ja, wat moet dat moet.

Gerard blijft drie dagen in Seoul, waarin we de highlights doen: bezoek aan Gyungbukgung palace, Seoul tower, Insadong, Namdaemun market, Galbi (Korean BBQ) en natuurlijk een klein drankje in Itaewon. Een fotoimpressie:


Links: Gyongbukgung, Rechts: Namdaemun market



Links: Galbi in Samwon Garden, Rechts: Geen driving range, maar een 'batting'-range in Insadong


Links: Neal en Gerard in Itaewon, Rechts: Insadong - Casper bietst Koreaanse cake-jes

Gerard: super dat je er was. Het was een fantastische week.

Schumi Rules

Herrie, waanzinnige snelheid, nog waanzinniger remmen en volop spanning. Woorden schieten eigenlijk te kort om mijn eerste Formula 1 ervaring weer te geven. Het was geweldig om te zien.

'Earplugs?, no thanks, earplugs?, no thanks, sir earplugs?, NO, raincoat maybe, no thanks, raincoat, NO, tickets...?

Het dagje Grand Prix begon met een zeer efficiente shuttle bus naar het Sinopec F1 circuit ongeveer een uur buiten de stad. Binnen de hekken – eindelijk verlost van de niet aflatende stroom straatverkopers met verrekijkers, oordoppen, regenjasjes en petjes – gaan we natuurlijk direct op zoek naar de promo-stand van Spyker. Helaas, het Nederlandse team is nog te pril voor een uitgebreid promotieteam. We krijgen wel een verregend vlaggetje van onze nationale trots van een Chinese supporter.
De eerste Spyker Merchandise

Als Gerard even een biertje gaat halen komen de eerste auto’s uit de pits voor een opwarm ronde. Ik weet niet wat ik zie. We staan bij bocht 6 aan het eind van een recht stuk. De auto’s komen aan met een snelheid van tegen de 300 km/uur. Bij de eerste auto denk ik dat hij gewoon rechtdoor rijdt, maar na een bizar korte remweg draait hij toch de bocht om. Het advies om oordoppen mee te nemen was niet overbodig. Wat een ongelofelijke herrie, met name direct na de start.


Bocht 6: van 291 km/uur op het rechte eind naar 100 km/uur in de bocht.

De race is spannend. Schumacher, favoriet van alle Chinezen, begint op de 6de plaats, maar loopt snel in op de twee Renaults aan kop. Als Schumi Alonso inhaalt wordt het publiek compleet gek. Wat mij betreft terecht. Ik ben geen race-fan, maar ook ik kan zien dat de man kan rijden. Schumacher wint uiteindelijk de race.

Dan nog een fijn stukje merkentrouw: we zitten op de eerste rij van de tribune, maar volgen de gehele race staand omdat een aantal mensen gewoon voor ons neus gaat staan. Ook niet het type dat je even wegstuurt. Twee Duitse race fans voor ons volgen de gehele de race met een McLaren-Mercedes petje met de naam van coureur Kimi Raikonen erop. Een van de mannen blijkt echter niet geheel monogaam. Twee ronden voor het einde - als duidelijk wordt dat Schumacher de race gaat winnen - rent hij de tribune af om met een nieuw petje terug te komen - en dan koopt hij ook nog eens een nepper …

Shanghai

Na terugkeer van Suzanne uit Nederland/Frankrijk op dinsdag vertrek ik vrijdag alweer naar Shanghai om daar Gerard te ontmoeten. Bizar, maar ontzettend leuk om elkaar 's ochtends op de vijfde verdieping van het Jin Jiang hotel in Shanghai te ontmoeten.

Het is Gerard's eerste keer in Azie - hetgeen de taxi chauffeur ook bemerkt en Gerard direct vijf keer de normale prijs in rekening brengt - , dus we verliezen geen tijd en verkennen direct de stad, te beginnen met de French Concession vlak bij ons hotel. Shanghai ontwikkelt zich in een razend tempo. Aanbevelingen uit de Lonely Planet van een jaar geleden en de tips die ik had opgedaan uit eerdere bezoeken blijken waardeloos te zijn. De Xiangyang markt met merk-spullen (we hebben hier vorige keer een 'real HEMA' jasje gekocht) is tegen de vlakte. Een hopeloze poging van de Chinese authoriteiten om de buitenwereld te laten zien dat er wel degelijk wordt opgetreden tegen de schending van intellectual property rights. Ook de bloemenmarkt vlakbij is een grote bouwput. Gelukkig blijft er genoeg te zien. 's Middags spreken we af met Anthony Zhou - oud collega in Singapore - op het kantoor van Vopak China op 5 minuten van ons hotel. Leuk om te zien hoe alle Chinese collega's struikelen over Gerard zijn naam. 'tsjcherard??, sorry what's your name?'.

We eten bij Anthony en zijn familie thuis. Anthony komt oorspronkelijk uit Guangzou, dus we krijgen een Cantonese maaltijd. Erg leuk en gezellig. Opvallend is dat het 6-jarige zoontje van Anthony vrolijk meedrinkt van wijn en bier van zijn vader. Jong geleerd, oud gedaan.








De zaterdag begint met een bezoek aan de oude stad van Shanghai. Touristische trekpleister, maar daarnaast ook omringt door het echte Chinese leven. Daarna nemen we het pontje naar Pudong, het nieuwe gedeelte van Shanghai. We lunchen op de 54 verdieping van de Jin Mao tower, het hoogste gebouw van China, waar Gerard ook een kaart naar huis stuurt vanaf het hoogste postkantoor ter wereld op de 88ste.

Links: Onderhandelen aan stalletjes in 'the old town'. Rechts: Een kopje Chinese thee

Links: Markt downtown Shanghai. Rechts: 'Postcard from the edge'

Zaterdagavond eten we bij M-on the Bund. Het restaurant met het beste uitzicht van Shanghai. Hoogtepunt is echter de ontmoeting met Jackie Steward op weg naar het M. Nou ja, ontmoeting, ik bedoel de vriendelijke hoofdknik van de race-legende naar Gerard. We zijn teveel onder de indruk om de man aan te spreken. Gerard SMS-ed natuurlijk direct naar huis om te vertellen dat hij Jackie Steward ontmoet heeft. Het droge antwoord van Astrid luidt: 'Wie is dat, de vrouw van Rod?'


De gebroeders Moone op het terras van M-on-the-Bund. Op de achtergrond de skyline van Pudong.

Zondag het hoogtepunt van het Shanghai bezoek, de Grandprix. Meer hierover in een volgende post.